رقیه خاتون

 بنام آنکه هستی نام از او یافت 

فلک جنبش زمین ، زمین آرام از او یافت 

بنام آنکه ملکش بی زوال است 

به وصفش نطق صاحب عقل لال است 

از نام خداوند است آرایش دیوانها 

در وصف صفات اوست مجموعه دیوانها 

داریم بر لب خود در هر کجا بسم الله 

ما را بود نگهدار از هر بلا بسم الله 

به نام آنکه گل را رنگ و بو داد 

ز شبنم لاله ها را آبرو داد 

به نام آنکه جلن را فکرت آموخت 

چراغ دل به نور جان برافروخت 

به نام خدای رنگین کمان 

خدای من و تو خدای جهان 

خدای مکان و خدای زمان 

خداوند بخشنده مهربان 

 بنام ساقی میخانه دل 

صفابخش روان و خانه دل 

بنام آنکه جان بخشید مارا 

منور شد از او کاشانه دل 

بنام آنکه رحمان و رحیم است 

کتابش نور و پیغامش عظیم است 

بنام خدایی که جان آفرید 

سخن گفتن اندر زبان آفرید 

نام من چادر است ..

نام مادرم حجاب و پدرم عفاف است..

روزگارم بد است و از همه شما دلگیرم..

شما از من که میراث خانمی پهلو شکسته هستم

خوب محفاظت نکردید ، هیچ وقت یادم نمیرود،…

از کوچه تا بین در و دیوار همیشه همراهش بودم

وقتی زمین خورد ، خاکی شدم…وقتی سیلی خورد ،

در صورتش بودم ،وقتی بین در و دیوار محسنش سقط شد،

خونی شدم… خوب میدانم چه دردی کشید

تا من را برای شما به ارث گذارد،و شما با من چکار کردید…

شما کار را به جایی رساندید که میخواهند

من و مرا با زور و بگیر وببندبه دیگران غالب کنند

و من خوب میدانم چرا کارم به اینجا کشیده شده . …

شنیدم که میگفتید اگر میخواهی کسی را خراب کنی

از او بددفاع کن و شما با من همین کار را کردید،

اگر شمایی که خود را وارثان من میدانید

درست رفتار میکردید و حرمتم را حفظ میکردید

وضعیت من اینگونه نبود..

عده مرا تبدیل به استتاری برای گناهانتان کردید

تا بگویند فلانی زیر چادر هر کاری میکند

و باعث شدید قداستم کمرنگ شود…

مراوسیله تکبر و فخر فروشی و خود برتر بینی کردید …

مرا تبدیل به شنلی کردید تا در میان سیاهی من،

رنگی بودن کفش و جوراب ها ومانتوهای رنگارنگتان

بیشتر جلوه کند…

به من خیانت کردید….

زینب همان کسی است که در راه عفتش عباس می دهد

ولی نخ معجر نمی دهد

چارلز دانشجوی انگلیسی با طعنه به دوست و همکلاسی ایرانی اش همایون می گه : چرا خانوماتون نمیتونن با مردا دست بدن یا لمسشون کنن !؟؟ یعنی مردای ایرانی اینقدر کارنامه خرابی دارند و خودشون رو نمیتونن کنترل کنن؟؟

همایون لبخندی میزنه و میگه :ملکه انگلستان میتونه با هر مردی دست بده ؟ و هر مردی می تونه ملکه انگلستان رو لمس کنه؟!

چارلز با عصبانیت می گه :نه! مگه ملکه فرد عادیه ؟!! فقط افراد خاصی می تونن با ایشون دست بدن و در رابطه باشن!!!

همایون هم بی درنگ می گه :

خانوم های ایرونی همشون ملکه هستن!!!

ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺗﺮ ﺯﻥ

1- ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﻛﺮﻡ (ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ):
ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺘﺎﻋﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺘﺎﻉ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

2- ﻋﻠﻲ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ):
ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻣﺎﻳﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺳﺖ.

3- ﻋﻠﻲ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ):
ﺩﺧﺘﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﺍﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﻣﻮﻧﺲ، ﻣﺪﺩﻛﺎﺭ، ﻣﺒﺎﺭﻙ ﻭ ﻣﺮﺑﻲ.

4- ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ):
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻨﺪ.

5- ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ):
ﺩﺧﺘﺮ «ﺣﺴﻨﻪ» ﻭ ﭘﺴﺮ «ﻧﻌﻤﺖ» ﺍﺳﺖ، ﺣﺴﻨﻪ ﺛﻮﺍﺏ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﺍﺭﺩ.

6- ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﻴﻨﻲ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ:
ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﻣﻲ‌ﺭﻭﺩ.

7- ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻠﺎﺏ:
ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﺎﻧﻤﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﻠﻪ‌ﻫﺎﻱ ﺑﺸﺮﻱ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻠﻤﻲ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺧﻠﺎﻗﻲ، ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﻢ.

8- ﻋﻠﺎﻣﻪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻟﺎﻫﻮﺭﻱ:
ﺯﻧﺎﻥ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﭘﺮﻓﺮﻭﻍ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﻣﺮﻛﺰ ﻣﻬﺮ، ﻣﻈﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﭘﺎﻛﻲ ﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻭ ﭼﺸﻤﻪ ﻋﻨﺎﻳﺘﻨﺪ.

9- ﻟﺎﻣﺎﺭﺗﻴﻦ:
ﻣﻨﺸﺄ ﻫﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺯﻥ ﺍﺳﺖ، ﺯﻥ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ.

10- ﺍﺩﻳﺴﻮﻥ:
ﺯﻥ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﻭﻟﻲ ﻣﺨﺘﺮﻋﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

11- ﺍﻣﺮﻭﺳﻦ:
ﺗﻤﺪﻥ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺯﻧﺎﻥ ﭘﺎﻛﺪﺍﻣﻦ ﺍﺳﺖ.

12- ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ:
ﺍﮔﺮ ﺯﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﻮﺍﺑﻎ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﭘﺮﻭﺭﺵﺑﻴﺶ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺩ؟ ﻭ… ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ.

13- ﺁﻧﺘﻮﺍﻥ ﭼﺨﻮﻑ:
ﺯﻥ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﻏﻤﻬﺎﺳﺖ.

14- ﻫﺮﻭﺩ:
ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﻋواطف آنهاست.

15- ﻭﻳﻠﻴﺎﻡ ﺷﻜﺴﭙﻴﺮ:
ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺯﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺍﻭﺳﺖ، ﻧﻪ ﺳﻴﻤﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﺍﻭ.

16- ﮔﻮﺗﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺁﻟﻤﺎﻧﻲ:
ﺯﻥ ﺗﺎﺑﻊ ﺳﺮ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺷﺮﻳﻚ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻭ ﻳﺎﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ.

17- ﺑﺮﻧﺎﺭﺩ ﺷﺎﻭ:
ﺯﻥ ﺷﺎﻫﻜﺎﺭ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﺳﺖ.

18- ﻓﻘﻴﺪ ﺷﻴﺮﺍﺯﻱ:
ﻣﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻥ ﭼﻮﻥ ﺧﺸﺖ ﺯﻥ ﺑﺮ ﻗﺎﻟﺐ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﺸﺖ

19- ﭘﺮﻭﻳﻦ ﺍﻋﺘﺼﺎﻣﻲ:
ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ، ﺍﻱ ﺣﻜﻴﻢ ﺩﺍﻧﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻳﻜﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﺸﺘﻲ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﺸﺘﻴﺒﺎﻥ

شيعه جعفري با شيعه دوازده امامي تفاوتي ندارد.
شيعه ي جعفري يا شيعه دوازده امامي، كساني هستند كه نه تنها امامت بلافصل علي (ع) را قبول دارند، بلكه يازده فرزند او را نيز امام ميدانند.
اينها را جعفري گفته اند چون اوّلاً بيشترين معارف اين فرقه از امام جعفر صادق (ع) رسيده است و ثانياً اين مذهب، مذهب شاگردان خاصّ امام صادق (ع) بود.
زماني كه بعد از امام صادق (ع) شيعيان به چند فرقه تقسيم شدند، شاگرادان مخصوص آن حضرت به توصيه ي ايشان، به امامت امام موسي كاظم (ع) گرويدند و موسویه يا مفضله ناميده شدند. امتداد همين فرقه است كه امروزه مشهورترين شاخه ي شيعه را تشكيل داده و شيعه ي جعفري يا شیعه اثنی عشری يا دوازده امامي ناميده ميشود

آتئیست ها (خداناباوران) از قدیم الایام تا به امروز، تلاش زیادی در خداناباور جلوه دادن داروین داشته و دارند و بسیار کوشش میکنند پوچی سخنان خود را با پنهان شدن پشت اسم و رسم او و امثال او پنهان کنند
فارق از درستی یا نادرستی اندیشه ها و عقاید داروین و به طور شاخص نظریه ی تکاملش، باید گفت که برخلاف تبلیغات بسیاری که جماعت خداناباور دارد داروین اصلا یک خداناباور نبود
البته علت خداناباور پنداشتن داروین تا حدود زیادی به تقابلی که بین علم و دین در اروپا رایج است برمیگردد و از آنجا که عموما (و به غلط) علم و دین را در مخالفت و تضاد با هم می بینند داروین را نیز مخالف دین (و خدا) به حساب آوردند
در حالیکه داروین اصلا درصدد انکار خدا نبود. داروین، فقط مدعی کشف یک قانون طبیعی جدید بود که طراح و خالق آن خدا بود
در واقع نظریه ی داروین ، پاسخی بود برای این مساله که از میان تصورات مختلف درباره ی طراحی طبیعت به ‌دست خدا، کدام‌ یک را باید انتخاب کرد؟
جدای از اینکه پاسخ داروین صحیح بود یا غلط، هرچه که بود انکار خدا را در میان نداشت
اما دلایل و شواهدی که خداناباور نبودن داروین را نشان میدهد

او مینویسد:
«شاید تمامی فرزندان طبیعت در مسیر پیشرفت خود به سوی کمال‌اند! این ایده را اکتشافات و استنتاج‌های مربوط به شکل‌گیری بخش‌های جامد جهان خاکی و آبی تأیید می‌کند و همچنین سازگار با شکوه و عظمت خالق همۀ اشیا است.»

او یکی از بخش‌های «زونومیا» را با یک نیایش از مزامیر به پایان می‌رساند:
«آسمان‌ها بر شکوه و جلال خداوند گواهی می‌دهند و چرخ گردون ساختۀ دست اوست.»
او شعری سروده است و در بند اوّل آن چکامه می گوید:
ای بی‌خدای احمق، آیا رقص بی‌نظم و سرگیجه‌آور اتم‌ها به این سو و آن سو می‌توانست جهانی چنین شگفت‌انگیز و پر از حکمت و هماهنگی ایجاد کند؟!

داروین در آثار دیگری همچون یادداشت‌های روزانه ی پژوهش‌ها، سازگاری گرده‌افشانی گل ارکیده با محیط به وجود خالق اشاره میکند

او در در کتاب تبار انسان می گوید:
باور به خدا (دین): شواهدی در دست نیست که انسان از ابتدا از موهبت باور به وجود یک خدای توانا بهره‌مند بوده‌باشد؛ بلکه برعکس، شواهد بسیاری برگرفته از تجربۀ افرادی که سال‌ها با قبیله‌های وحشی زندگی کرده‌اند، حاکی از آن است که اقوام بسیاری وجود داشته و هنوز هم وجود دارند که هیچ تصوری از یک خدا یا چندین خدا و هیچ واژه‌ای در زبانشان برای چنین مفهومی ندارند. گرچه پرسش از وجود خالق و فرمانروایی در جهان پرسشی کاملاً متمایز است و برترین متفکرانی که تا کنون زیسته‌اند به این پرسش پاسخ مثبت داده‌اند.
او البته در برخی موارد خود را آگنوستیک (ندانم گرا) معرفی میکند و این به سبب تقابلش با مسیحیتی است که قابل جمع با عقایدش نبود و خود را در تعارض با آن می دید
اما با این وجود در نامه ای تاکید میکند که بی خدا نیست. او در این نامه می گوید:
در شدیدترین نوسان‌هایم، هرگز یک آتئیست به معنای منکر وجود خدا نبوده‌ام. فکر می‌کنم به‌طور کلی و هر چه سنم بیشتر می‌شود، اما نه همیشه، واژۀ آگنوستیک توصیف درست تری از وضعیت ذهنی من به دست می‌دهد
جالبست بدانیم که داروین در لحظات احتضار، کتاب مقدس را به سینه چسبانده بود

به واقع شاید اگر معارف اسلامی به داروین رسیده بود روح تشنه ی او را سیراب میکرد
اما او با مسیحیتی خرافی زده مواجه بود که نه تنها نوری از آن به چشم نمیخورد بلکه سیاهی و تاریکی را تقویت میکرد.